රහස්

සලිත ලලිත නෙත් රසඳුන්

රහස් ගෙනෙනවා... 

තුන්යම සිහින මැවෙනවා

සිත් මල විකසිත වෙනවා...

හෙමින් සැරේ හොර රහසෙම

වෙලී වෙලී පවන් රොදක

මතක සුවඳ තවරාලා

රහස් කියනවා... 

හද විල රටා මැවෙනවා....

ඈත දුරක වළා රොදක

මොලකැටි සියුමලි මුදු ගුණ

සැරින් සැරේ දවටා ගෙන

රහස් කියනවා... 

කව්රුද රහස් අහනවා...

මඟ බලා

කොහෙන් කොතනින් ඇවිද ආවෙද

කෙදින කෙලෙසක නික්ම යාවිද

කිසිත් නොමදත් ජීවිතේ

සෙවනැල්ල වුව තනි රකීවිද

අඳුර රජයන විට ලොවේ...

මුවින් වැගිරෙන අමා මී වැල්

දස අතේ විසිරී තියේ

එවන් පදයක අරුත පසදින

උතුම් මනුදම් 

සැඟව ගියේ ඇයි ලොවේ...

හඬන සිතකට ගෙනෙන සැනසුම

මදහසෙත් සැඟවී තියේ

අමිල ගුණ දම් නැවත් පූදින

දවස එනතුරු

මඟ බලා සිටිමුද කෙසේ...

ආදරේ හිමිකාරි

පුරා පෙරුමන් පතා පැතුමන්

රුහිරු වගුරා කඳුලු වපුරා

දිනා ගත්තා මා...

මම ඔබේ කර ගත්තා...

කිරුල නොපලන් රැජිනියයි ඔබ

මහද ගැස්මේ රිද්මයයි ඔබ

මුදු සුමුදු සඳ සිසිලසත් පරයන

ආදරේ හිමිකාරියයි ඔබ...

බලා කල් යල් සුදු නෙලුම සොඬින් ගෙන

ඔබේ කුස වැඩි දෙව් පුතුන් නම් මම නොවේ

ජීවිතේ සැඬ කටුක යුගයක

සෙවු කෙන්බිම ඔබමවේ...

තවම නොදනිමි අන් කෙනෙක් මට

සම කරන්නට ඔබේ ලඳේ...

ජාති ජාතිත් පත්න්නේ මම

ඔබෙම වේවා සංසාරයේ...

අත්තටු ලැබිලා

විහිදී යාවී විසිරී යාවි 

සිතුවිලි දිගන්තයේ...

පවනැල්ලේ වෙලිලා

ඈතට දුර ආකාසේ...

සිතිජ ඉමව්වේන් එහා

නෙපෙනෙන ඉමකට

අත්තටු විහිදා...

පියඹා යන්නට යාවි

රහසක් හදවත පතුලේ

සහසක් මතකය අතරේ

සතුටක් ගෙන ආ සසරේ

වෙහෙසක් නිවූ දිවි කතරේ

ලැබිලා - අත්තටු ලැබිලා

හෙමිහිට යනවා -පියඹා 

ජීවන සක්මන

කලඹ කලඹා සහස් මතයකය

යන්නෝ ද එති එන්නෝ ද යති

සොඳුරු බව සොයලා...

දිවියේ පැහැ ගන්වා

තෙරක් නොදකින ජීවිතේ ලියලා....

නඟති කඳුලක් ගැඹුරු සුසුමක්

යලිත් හිනැහෙන්නටම වරමක් 

වරම් ලද උන් හමු වේද දිවියේ...

සදාකාලික වූ 

සොඳුරු බව ලද...

සැපත සදනා මං සොයාලා 

වෙහෙස වී

පවුරු පදනම් බිඳ වැටෙයිදෝ

මාවතක් නැති ජීවිතේ... 

ජීවිතේ... ගීතයේ....

පොතේ කතාව

දුර ඈත  වන අරණ - වැජඹුනේ පෙර දිනේ

නැණැස් එළි නගන්නලු - මිහිළි සිඹ සැගවුනේ

පත් අගට එක් රොක්ව - ගී ගැයුව විහඟුනේ

නුඹේ ගීයේ තාල නැති - කාලයක් ගත උනේ

නෙක රටා හැඩ දමා - මොනවාද ලියවුනේ

අරුත් පද කියාලයි - සහස් දන කියැවුවේ

සිත් පුරා පිබිදුවේ - නව ලොවලු හෙට දිනේ

පොත් ගුලක හිඳී අද - දහස් ගව් දුරු රටේ

සැනෙකෙළිය

සැනෙකෙළිය මේ යැයි සිතා

මවා සහසක් රූ රටා...

පාති දන නෙක අනඟ රැඟුමන්

මෝහයෙන් මන් මත් වෙලා...

පාට වත්සුනු තවරලා

නෙක කෝල බැලුමන් ඉතිරිලා...

දෝරෙ යයි මදහසින් කැලතී

සරාගී බව උතුරුවා...

සිහින දහසක සැඟවිලා

තුන් සිතම වී මං මුලා

රඟති රඟදෙති සැවොම සමරති

අරුත් සඟවා හිනැහිලා...

පරව ඇයි සොඳුරු කුසුමන්

මවාලා සොඳ මියුරු හසකැන්

රිදුම් දිවි ගිම් නිවා සිසිලෙන්

විඩා සිඳවා අසුරු සැනෙකින්

ලකර කරවා දිවිය නිතැතින්

හදේ තෙත් ගති මැවූ සකියන්

දිවි කතර වට සිහිල් පොද පැන්

හඬව හඬවා සහස් මිනිසුන්

පරව යනු ඇයි සොඳුරු කුසුමන්

වනමලී

යායට පිබිදෙවි - කාටත් රහසේම

හිරු දැක හිනෙහෙවි - සුබ දසුනක් සේම

හසරැලි නංවාවි - සිත් ගිම් නැසු සේම

නෙත රංජන වෙවි - වනමලීයගේ දැකුම

සොඳුරු මුදු මකරන්ද - ලොව දසත විහිදාවි

මාවතේ මංදිරේ - හැම තැනක සුපිපේවි

නම් නොමැති කුසුම නුබ - සිත මඩළ සනසාවි

වෙහෙස දැනෙනා සිතට - සිලිලාරයක් වේවි

ජීවිත

නීල නිසල අහස් කුස යට

ළදළු නැලවෙන ගං දෑල මිටියාවතක

කළුද සුදුද අළුද කියන්නට වත් නොමදත් 

කිසිවෙක් කිසි කලෙක නොදුටු ජීවිත...

මලින් බර සොඳුරු වසන්තයක

තුරු පත් ගිලිහෙන මූසල වස්සානයක

ලොවම හඳුනන - ලොවම නොහඳුන

හුරු පුරුදු - නුපුරුදුම ජීවිත...

මද පවන් වැද සැලෙන

 මහා මාරුත සැලි සැලී ඉවසන

මුල් සිදී ඉදිරී ගරා වැටුන සඳ

දළු නගා යලිත් උපන් ජීවිත...

වෙණ තතක රැදුන

 ලසෝ ගීයක ලෙසින

හද පතුල් සිඹින

 සහස් හැඟුමන් එතුන ජීවිත...

නෙතඟ සිරවී සුසුම් දැවටී

සිනාවක් ලොව සොයන ජීවිත

කෙලෙස කවුරුන් හැඳින ගත්තද

වංකගිරියක ඇදෙන එවන් ජීවිත...

වැලි තලාවේ

තෙරක් නොපෙනෙන නමුදු කිසිවිට

දිවි කතර වැලි තලාවේ...

විටෙක හිනැහී විටෙක ලතැවී

නේක පියවර තබන්නේ මං මුලාවේ...

නේක හැඩයෙන් රටා මවමින්

ඇවිද ගිය දිගු මාවතේ...

ගීතයක් දුටුවේද කෙදිනක

දුකක් නොලියූ ජීවිතේ...

සුසුම් ඉකිලන සිනහ විගසිත

මියැසියකි දිවි සාගරේ...

නැවුම් පියවර මතු කරයි නිති

නේක රූ මවමින් හදේ...

කෙන්බිමක්

තිමිර විනිවිද නැගේ දිනකර

පුබුදු කරවා දියඟ දස දෙස

නිමා කල සද එවන් මෙහෙවර

ගිලී සැඟවෙයි සිඳු පතුල මැද

විදා මුදු මකරන්ද මනහර

කැකුළු මල් පිබිදේවි තුරු අඟ

ලොවක් සැනසුව සොඳුරු රුව වුව

දිනක සැඟවෙයි පරව මිහිමත

රුදු කතර සරසනා කෙන්බිමක් වී නිබඳ

සරතසැක් නිමා කල හැකි නම් විඩාලන මනු කැලක

හැර ගියත් දිනෙක මුවගින් ගලනා සුසුම වුව

කිත් රාව රැව් දේවි ලොව හැඩ කල උතුම් දන විලස

මතුදා

රැලි නගා කලඹ් දුක් නගා ඉපිද

සෝ සුසුම් සැඩ පහර ඉවසා

අතිර සතුටක මිහිර මතු කර හද හැඟුම් කිතිකවලා

දුර ඇදෙයි දිවි ගඟුල නව රටා රූ සොබා මවලා

හඬ හඬා ඉපිද පස් කම් ම සොයන

නිම් තෙරක් නොමැති රුඳු ගංඟා

තොටුපලක් කොහෙද මද ඉසිඹු ගෙනෙන

හති වැටුන ලෝ සතගෙ ගිම් නිවනා

අන් සරණ යදින අසරණව තැවෙන

ලෝ දහම පෙලන සත් වගම ඇදෙන සසර මහ ගංඟා

දියවරම අහුරන්න සත් වගට සෙත් වෙන්න

දම් තෙරක් විය හැකිද පිං පිරුන මතුදා

මන්දාරම් නුවරට

මන්දාරම් නුවරට මන්දාරම් අඳුරේම

මගේ හිත හැමදාකම ඇවිදන් යාවී

හිත රැදි ඔය හිනාව හිමි නැති බව කිව්වට

හැබැහින් දැක ගන්නට පෙරුම් පුරාවී

යදමින් විලංගු ලා සිරකරලන්නේ කෙලෙසක

මන්දාරම් වැසෙසේම් දුක් කවි පද පබැදේවී

විහඟුන් ඒ ගී වැල් රහසේ මුමුනන කොට 

හද බැදි පෙම තව තව ලියලාවී

මගේ හිත පුරවාගෙන ඉකිලන සිතුවිලි පෙල

සීතල හැන්දාවේ පාළු මකාවී

මුලු නුවරම කළු කර කප්පරකට බැදි සෙනෙහස

මහ වැහි විලස දසත දොර ගලාවී

අම්මා මඟ බලනවද

අම්මා මඟ බලනවද

කලල් දිය මැඩ නැගී සියපත

සඳේ හිනැහෙම්

පුර සඳට පමනක් ඇයි කව් ගී ලියවෙන්නේ

අවපස සඳට ඇයි  ගැරහුම් නගන්නේ

එකම සඳක් නම් පායා දිලෙන්නේ

ඇයි මේ වෙනස තාමත් මට නොහැඟෙන්නේ... 

අඳුර මැද මෝදු වෙන්නයි නිසි කල් යල් බලන්නේ

දින දින පුරාලයි පෙරුමන් නුඹ ගැබ නැගෙන්නේ

අමාවක ගෙවාලයි සඳ දිය මිහිමත වැඟිරෙන්නේ

පිරෙන සඳ අමතකද පිරි සඳට විතරක් ගුණ ගී ගයන්නේ...

තිමිරය ඉරා නැගුනත් නිලඹර පලවා සිත් රැදි ගිම්

අවපස සේම පුරපස නැවතත් එයි එය වේ දිය දම්

දන්නා නිසා දිදුලන බව නුබගැබ මනරම්

ගැරහුම් සේම පැසසුම් ඉවසයි මොනයම්...

රැක ගනිමු ගනිමු අපි ලක් මෑණියන්

අමිහිරිම පිලිතුර

විසල් සිතුවිලි ගිගුම් දේ හද පාරවා හැඟුමන්

ලොවක් නිදිගත් මැදියමේ සිත හඬයි ඉකි ගසමින්

මගේ අතගෙන මටද පෙම්බැදි ඔබද මේ සිතමින්

සුසුම් ගුවනට විසි කරන්නම් පරම පිවිතුරු ප්‍රෙමයේ නාමෙන්

පතිනියක වී අපේ ලොව තුල කිරුළ දරනට දුටු සිහින වියැකෙයි

යෙහෙළියන් ආසිරි සිනා මැද කුලගෙට වඩිනු දුටු සඳ ඇස සෙමින් තෙත් වෙයි

ඇගේ අතගෙන එහි සිටින්නෙ සිටින ඔබමදැයි සිත මගෙන් විමසයි

අමිහිරිම ඒ පිලිතුර සැබෑ බව අද ලොවම මට පවසයි...