මඟ බලා

කොහෙන් කොතනින් ඇවිද ආවෙද

කෙදින කෙලෙසක නික්ම යාවිද

කිසිත් නොමදත් ජීවිතේ

සෙවනැල්ල වුව තනි රකීවිද

අඳුර රජයන විට ලොවේ...

මුවින් වැගිරෙන අමා මී වැල්

දස අතේ විසිරී තියේ

එවන් පදයක අරුත පසදින

උතුම් මනුදම් 

සැඟව ගියේ ඇයි ලොවේ...

හඬන සිතකට ගෙනෙන සැනසුම

මදහසෙත් සැඟවී තියේ

අමිල ගුණ දම් නැවත් පූදින

දවස එනතුරු

මඟ බලා සිටිමුද කෙසේ...

ආදරේ හිමිකාරි

පුරා පෙරුමන් පතා පැතුමන්

රුහිරු වගුරා කඳුලු වපුරා

දිනා ගත්තා මා...

මම ඔබේ කර ගත්තා...

කිරුල නොපලන් රැජිනියයි ඔබ

මහද ගැස්මේ රිද්මයයි ඔබ

මුදු සුමුදු සඳ සිසිලසත් පරයන

ආදරේ හිමිකාරියයි ඔබ...

බලා කල් යල් සුදු නෙලුම සොඬින් ගෙන

ඔබේ කුස වැඩි දෙව් පුතුන් නම් මම නොවේ

ජීවිතේ සැඬ කටුක යුගයක

සෙවු කෙන්බිම ඔබමවේ...

තවම නොදනිමි අන් කෙනෙක් මට

සම කරන්නට ඔබේ ලඳේ...

ජාති ජාතිත් පත්න්නේ මම

ඔබෙම වේවා සංසාරයේ...